Μαρία Καλιόρη, "Πέικι;"

Όχι, το πέικι δεν το γνώριζες μέχρι τότε, μέχρι τη σωτήρια στιγμή που σου άνοιξε τα μάτια η φίλη της φίλης της ξαδέλφης σου στο γάμο του συνάδελφου του Λουκά, του Παύλου δηλαδή.
Τα ενεργειακά τα ΄παίζες στα δάχτυλα, τα ματζούνια,τα φενγκ-σούι, ομοιοπαθητικά, ρέικι, διαλογισμούς, σούφικα αλλά αυτό το πείκι σου΄χε ξεφύγει, ήταν γεγονός.
Mε ύφος αινιγματικό σου ΄πε δυό πράγματα για το θεραπευτή –big master κατά τα λεγόμενά της– σου ΄δωσε το τηλέφωνο του και κρατώντας σου το χέρι συνωμοτικά κατάλαβες ότι δεσμεύεται από το πρωτόκολλο της θεραπείας. Εντάξει, είχες μπεί στο νόημα, δε μεταφέρουμε τίποτα σε τρίτους για να προστατεύσουμε το ενεργειακό πλέγμα της επαφής.
Το ζητούμενο σου ήταν υγεία, να είσαι ένα τέρας υγείας για ν΄ανταπεξέλθεις στις δονήσεις κάθετες, οριζόντιες, διαγώνιες, υποχθόνιες.
Είχες εξοστρακίσει από τη ζωή σου τσιγάρο,ξενύχτι, αλκοόλ,βαφές μαλλιών. Είχες αλλάξει την πόρτα του μπάνιου που ήταν ακριβώς απέναντι από την κουζίνα –έγκλημα κατά το φενγκ-σούι - είχες πετάξει τον καθρέφτη απέναντι από το κρεβάτι σου –καλά ήσουν τελείως τρελλή κατά το φενγκ-σούι– έκλεινες αγωνιωδώς το καπάκι της λεκάνης αμέσως μόλις έκανες την ανάγκη σου –θα ΄χανες την ευημερία σου κατά το φενγκ-σούι. Καθάριζες ευλαβικά τα τσάκρα σου, έτρωγες τα βιολογικά μαρουλάκια σου, έπαιρνες αναπνοές στέλνοντας το οξυγόνο κάτω από το διάφραγμα.
Έκανες εξαγνιστικό ρέικι σ΄ολες τις αντίκες του σπιτιού, τοποθέτησες παντού μικρά κίτρινα κεριά, πράσινους, κόκκινους, διαφανείς κρυστάλλους, ένα μικρό συντριβάνι στην είσοδο του σπιτιού και περίμενες για το καλύτερο. Ησουν ένα άξιο bio freak.
Αλλά επειδή κανείς δεν πέθανε από πολύ υγεία, σου μπήκε το μικρόβιο του πέικι.
Στο τηλεφώνημα ήσουν ξεκάθαρη, το συντομότερο δυνατό. Και πήγες.
Τ΄όνομα του δεν σε ξένισε. Γιατί άλλωστε, όταν έχεις γνωρίσει έναν Πεισίστρατο,έναν Φωκίωνα, έναν Αθηνόδωρο πόσο να σε εκπλήξει ο Ευταξίας.
Ο χώρος απέπνεε προστασίες από χρωματιστά λαδάκια, κρυστάλλους, μουσική διαλογισμού, καθαριότητα, μια φωτογραφία με το Sai baba αγκαλιά παρακαλώ, κουρτίνες αυστηρά πορτοκαλομπορντώ, δεν υπήρχε αμφιβολία ήσουν στο περιβάλλον σου.
Εκείνος κελεμπιοφόρος, ψηλός με αδρά χαρακτηριστικά, όμορφος, δηλαδή τι όμορφος που μόλις τον είδες σου κόπηκε η ανάσα. Επανήλθες ευθύς αμέσως στην τάξη ενθυμούμενη τον όρκο σου να μην υποπέσεις ποτέ ξανά στο βαρύτατο αμάρτημα της σαγήνης ακόμα και όταν το υποκείμενο είναι θεικών προδιαγραφών. Ποτέ πια ευτελή συναισθήματα, ποτέ πια λάθη του παρελθόντος. Ο σκοπός ήταν ιερός και συγκεκριμένος. Για την υγεία, ρε γαμώτο.
Σε κάλεσε κοντά του και σε ρώτησε «τι σε απασχολεί γλυκιά μου». Κοίτα, απέναντι σ΄έναν τέτοιον άντρα το μόνο που μπορεί να σε απασχολήσει είναι να βρεθείτε ανακούρκουδα σ΄ένα κρεβάτι το γρηγορότερο. Επιπλέον με μια φωνή που έβγαινε απευθείας απ΄το τέσσερα, το τσάκρα ντε, πόσο ν΄αντέξεις. Εντάξει, ανθρώπινο. Παρ΄όλα αυτά επέδειξες αξιοθαύμαστη ψυχραιμία ανασύνταξες αναπνοές, κατέβασες ώμους, έπλεξες απαλα τα δάκτυλα σου ενώνοντας και προτάσσοντας τους δείκτες σου και ακουμπώντας τον αριστερό αντίχειρα κάτω από το δεξί στη γνωστή θέση «εγώ, ψάχνω την ανώτερη διαφώτιση». Θέλησες έτσι, με μια κίνηση, να δείξεις ότι ήσουν βαθιά μυημένη.Εκείνος, παρέμεινε σιωπηλός, περιμένοντας ν΄ακούσει το πρόβλημα σου, ενώ το βλέμμα του ήταν καρφωμένο στο τρίτο μάτι, ανάμεσα στα φρύδια σου. Ε, βέβαια, ένας θεραπευτής δεν σε κοιτάζει ποτέ στα μάτια, σε βλέπει καλύτερα από το μάτι της ψυχής. Ισως, σκέφτηκες να βλέπει ήδη τα χρώματα της αύρας σου και να πιάνει τις μύχιες σκέψεις σου. Τι ντροπή! Γι αυτό επανήλθες δριμύτερη λέγοντας «όταν κάποιος υποφέρει, αναζητά την ίαση, όταν είναι καλά θέλει να είναι καλύτερα, όταν είναι καλύτερα ψάχνει τον ανώτερο πνευματικό νόμο». Φαντάστηκες πως με τέτοια ατάκα έβαλες γκολ και κέρδισες την παρτίδα. Φτωχή μου, πόσα οοομ έπρεπε να κάνεις ακόμα.
«Η δικιά μας, θα είναι μία σχέση βασισμένη στην προσφορά αγάπης και αμοιβαίας εμπιστοσύνης», σου είπε. Ετσι, μόνο η αγάπη ενεργοποιεί τις συμπαντικές δυνάμεις.
Το μόνο που έπρεπε να κάνεις να βγάλεις κυλότα, παπούτσια και κραγιόν. Μα γιατί το κραγιόν, εξάλλου είναι φυτικό. Σε προσκάλεσε να χαλαρώσεις.
Το στρώμα ήταν στρογγυλό, ριγμένο στο πάτωμα. Ξάπλωσες. Εισπνοές εκπνοές μέχρι που έγινες ένα με το πάτωμα. Μάτια κλειστά, πόδια ανοιχτά.
Ενιωθες τη θέρμη απ΄τα χέρια του, ανεβοκατέβαιναν στο σώμα σου χωρίς να σε αγγίζουν ακριβώς,σε διέτρεχαν, χωρίς ποτέ να εφάπτονται.
Δεν κοιμόσουν αλλά δεν ήσουν και ξύπνια.
Χρόνος αδιευκρίνιστος, ίσως 5 ίσως 25 λεπτά να΄χαν περάσει όταν άρχισες να νιώθεις κάτι να σε εμβολίζει στον αριστερό γοφό,μετά στο μηρό, στη γάμπα, στις γυμνές πατούσες. Μια ευχάριστη πίεση από κάτι οικείο. Και πάλι γάμπα, μηρός και συνέχεια προς τα πάνω από τα δεξιά τώρα.
Στο λαιμό η εικόνα του εμβόλου άρχισε να σχηματοποιείται, όταν όμως άγγιξε κρόταφο ήρθε η απάντηση.
Μα τι κάνει!
Τι κάνει κούκλα μου, σ΄εγχειρίζει ο master, εντάξει λαπαροσκοπικά και είναι όντως big.
Σ΄έφερε βόλτα τρεις φορές με τον ίδιο τρόπο. Ενας οργασμικός αναστεναγμός πλημμύρισε το δωμάτιο.
Κατεβαίνοντας τις σκάλες προς την έξοδο και παρά την αποχαύνωση κατόρθωσες να κάνεις έναν απλό συλλογισμό: Σε ξεβράκωσε ένας ωραίος άγνωστος στο χώρο του, τον βοήθησες να φτάσει στη κορύφωση κάνοντας απολύτως τίποτα, τον ευχαρίστησες, του έδωσες 150 ευρώ και έφυγες με το βρακί στην τσάντα ποτισμένο με το αμφιβόλου ποιότητας σπέρμα του.
Τα βήματά σου ακολούθησαν τη μυρωδιά του δρόμου. Λίγη τοξίνη να΄ρθεις στα ίσα σου. Ο ιδρωμένος σουβλατζής σου΄δωσε το τυλιχτό στο χέρι. Μεταλλαγμένο μπιφτέκι με πατάτα τηγανισμένη σε πετρέλαιο. Φουλ τριγλυκερίδιο, να κολυμπήσει στο στομάχι σου και καπάκι μία κόκα-κόλα να νιώσεις άνθρωπος και ένα τσιγάρο τράκα από τον κοιλαρά περαστικό να βρωμίσει το χνώτο.
Το ξαφνικό γέλιο σου τράβηξε τα γύρω βλέμματα. Απλή περίπτωση γυναικείας υστερίας, κατά το Φρόυντ.
Στο ξεχειλισμένο καλάθι, μαζί με τη λαδόκολα πέταξες με μια κίνηση και την κιλότα, μετά από μικρό δισταγμό.
Ακου, πέικι… Ε το μαλάκα τον Ευταξία, μονολόγησες γελώντας μέχρι που έστριψες στη γωνία.